اگر خراشهاي CD به اندازه اي باشد كه كامپيوتر نتواند آن را اجرا كند، چه بايد كرد؟ قبل از اينكه از گوش كردن به CD صوتي يا بازي كردن با CD بازي خود نااميد شويد، بد نيست كه نظري به برنامة IsoBuster بيندازيد.

محدودیتی که در دامنه پردازش های ۳۲ بیتی وجود دارد، همواره باعث کندشدن سرعت انجام عملیات پیچیده و سنگین اطلاعاتی در سیستم های مختلف می گردد. به همین منظور بسیاری از شرکت های سازنده نرم افزار و خصوصاً آن هایی که در زمینه سیستم عامل فعالیت دارند از دیرباز رقابتی را برای تحت پوشش قراردادن تعداد زیادتری CPU و مقدار بیشتری حافظه RAM نسبت به یکدیگر آغاز کرده اند. 
به عنوان مثال رقابتی که بین ویندوز ۲۰۰۰ سرور با سولاریس یا انواع یونیکس و لینوکس بر سر امکان استفاده از ۸ یا ۱۶ تا ۳۲ پردازنده به همراه چند گیگابایت حافظه RAM و امثال آن وجود داشت همواره یکی از جالب ترین و پرسروصداترین زمینه رقابت بین چند سیستم عامل به شمار می رفت. اما همه این عوامل چندی پیش تحت الشعاع واژه جدیدی به نام پردازش ۶۴ بیتی قرار گرفت. 
این فناوری جدید که به لطف به بازار آمدن دو محصول جدید از دو شرکت معتبر سازنده پردازنده یعنی اینتل و AMD شکل گرفت، در مدت کوتاهی توانست توجه سازندگان سیستم عامل را به شدت معطوف کارایی بی نظیر خود کند. پردازنده های Xeon و ایتانیوم از سوی اینتل و پردازنده Opteron از طرف AMDدر مدت کوتاهی توجه تمام سازندگان مشهور سرورهای Enterprise و همچنین تولیدکنندگان سیستم عامل را به خود جلب کرد. در این میان مایکروسافت نیز بلافاصله اقدام به طراحی نسخه ای از ویندوز ۲۰۰۳ سرور برمبنای انجام پردازش های ۶۴ بیتی و با استفاده از پردازنده های جدید نمود. این نسخه جدید ۶۴ بیتی از چند نظر بر نسخه پیشین خود برتری داشت. 
اول این که از میزان حافظه فیزیکی و مجازی بیشتری پشتیبانی می کند.
دوم این که در مقایسه با نسخه ۳۲ بیتی از کارایی و سرعت بالاتری در مدیریت حافظه، رجیسترها و عملیات O/I برخوردار است. 
نکته سوم در مورد امنیت است. نسخه ۶۴ بیتی قابلیت محافظت بیشتری در برابر کدهای مخرب(Malicious Code) از خود نشان می دهد.
طبق پیش بینی های انجام گرفته تا پایان سال ۲۰۰۵ میلادی کلیه کامپیوترهایی که قرار است نقش سرور را در مراکز بزرگ اقتصادی داشته باشند به سمت ریزپردازنده و سیستم عامل ۶۴ بیتی سوق پیدا خواهند کرد. همین پیش بینی حاکی از تمایل شدید کامپیوترهای دسکتاپ به سمت استفاده از تکنولوژی ۶۴ بیتی تا پایان سال ۲۰۰۶ میلادی است. براین اساس به تدریج نه فقط سازندگان سیستم عامل مثل مایکروسافت سیستم عامل ۶۴ بیتی مختص کامپیوترهای دسکتاپ (Windows XP ۴۶ bit) را به بازار عرضه می کنند، بلکه سایر تولیدکنندگان نرم افزارهای مختلف هم با وارد شدن به دنیای پردازش های ۶۴ بیتی، کارایی و سرعت جدیدی را به کاربران خود ارائه می دهند.

با توجه به اینکه ویندوز XP تبدیل به یکی از عمومی ترین ویندوزهای مورد استفاده توسط کاربران مختلف گشته است ، و با توجه به اینکه سیستم های مختلف با قدرتهای متفاوتی از این ویندوز استفاده مینمایند ، بنابراین شما میتوانید با این روشها در واقع ویندوز XP خود را با شرایط سیستم خود مطابقت داده و بهترین نتیجه و استفاده را از آن داشته باشید. در این ترفند قصد داریم 3 روش بسیار کارآمد را به شما معرفی کنیم که با استفاده از آن میتوانید سرعت بوت یا بالا آمدن ویندوز XP خود را به طرز چشمگیری افزایش دهید.

بالا بردن سرعت بوت ( روش اول )
این ترفند کارش این است که یک دسته فایل را از پوشه temp پاک می کند و history هر زمان که شما کامپیوترتان را خاموش می کنید. با این کار کامپیوتر شما وقت بیهوده ای را برای چک کردن این پوشه ها تلف نمی کند. با این کار سرعت بالا آمدن ویندوز افزایش می آید. 
برای انجام این کار مراحل زیر را طی کنید : 
1- Notepad را باز کنید و سه جمله زیر را در آن بنویسید :

/S /q "C:/Documents and Settings/"UserName without quotes"/Local Settings/History"
"RD /S /q "C:/Documents and Settings/Default User/Local Settings/History
"RD /S /q "D:/Temp/" <--"Deletes temp folder, type in the location of your temp folder

2- حالا این فایل را با هر نامی که می خواهید ذخیره کنید ، البته با پسوند " .bat " برای مثال " fastboot.bat " یا " deltemp.bat " 
3- از منوی Start گزینه Run را انتخاب کنید . 
4- در Run بنویسید : " gpedit.msc " و روی ok کلیک کنید . 
5- از پنجره باز شده در سمت چپ روی گزینه " Computer Configuration " کلیک کنید و سپس " Windows Settings " را انتخاب کنید .
6- بر روی گزینه " Scripts " دو بار کلیک کنید سپس " Shutdown " را انتخاب کنید تا پنجره ای جدید باز شود. 
7- روی " Add " کلیک کنید و در پنجره باز شده آدرس فایلی که درست کرده اید را بدهید و سپس روی " ok " کلیک کنید.

جهت اجرای این آموزش باید کمی حرفه ای باشید و حواستان را جمع کنید.
رایانه ها معمولا دارای یک هارد دیسک هستند . برای اولین قدم بهتر است که پارتیشن های هارد دیسک خودتان را نامگذاری کنید.
برای این کار به My Computer رفته و روی یک پارتیشن کلیک راست کنید . گزینه Properties را انتخاب کنید. در پنجره باز شده شما می توانید نام پارتیشن را تغییر دهید. این کار را برای همه پارتیشن ها تکرار کرده و نام آنها را به خاطر بسپارید .

جهت اجرای این آموزش باید کمی حرفه ای باشید و حواستان را جمع کنید.
رایانه ها معمولا دارای یک هارد دیسک هستند . برای اولین قدم بهتر است که پارتیشن های هارد دیسک خودتان را نامگذاری کنید.
برای این کار به My Computer رفته و روی یک پارتیشن کلیک راست کنید . گزینه Properties را انتخاب کنید. در پنجره باز شده شما می توانید نام پارتیشن را تغییر دهید. این کار را برای همه پارتیشن ها تکرار کرده و نام آنها را به خاطر بسپارید .
حالا رایانه تان را خاموش کنید . شما هارددیسکی که می خواهید اطلاعات را از آن کپی کنید در اختیار دارید. به دقت ان را بررسی کنید . همه هارد دیسکها به وسیله یک نوع کابل به مادربورد متصل می شوند . در کنار محل اتصال کابل به هارد دیسک محل اتصال فیش برق یا همان POWER قرار دارد .
اما مهمترین نکته که شما باید به آن دقت کنید جامپرها هستند. معمولا روی بدنه هارد دیسکها نحوه قرار گیری جامپرها توضیح داده شده است.
جامپر یک قطعه ریز است که می توان به وسیله آن تنظیمات یک قطعه سخت افزاری را به صورت فیزیکی تغییر داد.
در جدول موجود روی بدنه هارد دیسک به دنبال وضعیت Slave بگردید. شما باید جامپر هارد دیسک دوم را با توجه به توضیحات این جدول به حالت Slave تغییر بدهید.
حالا در کیس رایانه خاموش را باز کنید . در کیس رایانه تان دنبال هارد خودتان بگردید. مشاهده می کنید که کابلی آن را به مادربرد متصل کرده است .
این کابل معمولا دارای دو جای اتصال می باشد . ممکن است این کابل هم به هارد دیسک شما و هم به سی دی رام متصل باشد .
شما می توانید از طریق همین کابل هارد دیسک دوم را به مادربرد متصل کنید . برای این کار می توانید جای اتصال دوم را از سی دی رام جدا کنید.
به جای آن هارد دیسک را به این قسمت متصل کنید. حالا شما 2 هارد دیسک را از طریق یک کابل به مادربرد رایانه تان متصل کرده اید.
هارد دیسک رایانه شما به عنوان میزبان و هارددیسک دوم به عنوان مهمان به حساب می آید. حالا باید برق مورد نیاز را برای هارد دیسک مهمان تامین کنید. به نوع فیش POWER هارد دیسک دقت کنید . یکی از این نوع فیشها احتمالا در رایانه شما به صورت آزاد وجود دارد .
این کابل ها همگی به سیستم اصلی برق رایانه متصل هستند . یکی از این فیشهای آزاد را به هارد دیسک میمان وصل کنید. حالا باید رایانه تان را روشن کنید .
در صورتی که تمام مراحل را درست انجام داده باشید را یانه شما مثل سابق عمل می کند . ویندوز شما بالا می آید.
اما با رفتن به قسمت My Computer متوجه اضافه شدن پارتیشن های جدید می شوید. پارتیشن های غریبه که نامشان برای شما آشنا نیست همان پارتیشن های هارد دیسک مهمان هستند .
حالا اطلاعاتی را که لازم دارید بین دو هارد دیسک کپی کنید . دقیقا مانند زمانی که روی هارد دیسک خودتان اطلاعات رااز یک پارتیشن به پارتیشن دیگری کپی می کردید .بعد از تمام شدن کارتان دوباره رایانه تان را خاموش کنید . شما حالا باید همه چیز را به حالت اول برگردانید. هارد دیسک مهمان را با جدا کردن کابل های مادر برد و برق جدا کنید . وضعیت جامپر روی آن را دوباره به حالت اول برگردانید .این حالت روی بدنه هارد دیسک با عنوان Master مشخص شده است .
اگر محل اتصال دوم روی کابل قبلا به سی دی رام متصل بود دوباره آن را به همان وضعیت برگردانید . در کیس را هم کاملا ببندید.

ابتدا باید وارد setup سیستم خود شوید ( معمولا این کار بازدن کلید delete در زمان روشن شدن کامپیوتر امکان پذیر است ) .
-  بعد بدنبال گزینه Power Management Setup بگردید.
- حالا گزینه PWron/Resume by alarm را پیدا کنید .
- گزینه فوق را زا حالت غیر فعال به فعال تغییر دهید . 
- حالا گزینه date alarm در زیر فعال شده و می توانید تاریخ خود را ثبت کنید.
- زمان را می توانید با گزینه Time alarm ثبت نمایید .
- با فشردن کلید F10 و ذخیره اطلاعات و تغییرات کامپیوتر خود را خاموش کنید و فقط سیم برق کامپیوتر به پریز باشد حال در تاریخ و تایم مورد نظر شما کامپیوتر بصورت اتوماتیک روشن می شود .

مخفی سازی فایل در درون عکس توسط نرم افزار WinRar :

ترکیب کلیدهای Ctrl + F در کامپیوتر چه می کند؟ احتمالا پاسخش را نمی دانید. نگران نباشید. بر اساس آمار گرفته شده 90 درصد کاربران نمی دانند کنترل اف برای چیست. پس بسیاری از کاربران وقتی در یک صفحه بلند بالا دنبال یک کلمه می گردند، وقتشان را به شدت تلف می کنند. اما در کل این واقعیت ما را بر آن داشت، که تعدادی میان بر کیبردی که اکثرا از آن بی اطلاع هستند را به شما معرفی نماییم. شاید آنها را بلد باشید و شاید نباشید اما یادگرفتن حتی یک میانبر جدید هم در وقت شما صرفه جویی خواهد کرد. پس برای استفاده بهینه از زمان و بالا بردن بازدهیتان، ادامه مطلب را از دست ندهید.

قبل از شروع کار بهتر است کمی روی پایه ها کار کنیم. واقعا ببخشید. اگر رقم نود درصد را نمی دیدیم، اصلا این نکات را بیان نمی کردیم. شما هم اگر 2 ماهی می شود که کامپیوتر دارید، احتمالا این قسمت را بلد هستید. پس می توانید پاراگراف زیر را نخوانید.

عبارت CTRL مخفف کلمه Control می باشد. کنترل کلید اصلی میانبر ساز، برای کامپیوتر های شخصی ویندوزی می باشد. اگر از مک استفاده می کنید، باز هم کلیدی مشابه کنترل را دارید. این کلید Command نام می گیرد. Alt وShift هم مانند کنترل، کلید های اصلاحی هستند. وقتی این کلید ها را به تنهایی فشار دهید، هیچ اتفاق خاصی رخ نمی دهد. اما با فشار دادن این کلید ها به همراه دیگر دکمه ها می توانید کارهایتان را بسیار سریع تر از حالت عادی انجام دهید. این همان مفهوم «میانبر» در کامپیوتر هاست. در ادامه می خواهیم تعدادی از مهم ترین میانبر های کیبرد را به شما معرفی کنیم.

 Control + F یا Command + F روی مک

کنترل اف میانبری است که دستور Find (پیدا کردن) را نمایندگی می کند. اگر روی مرورگر وب باشید و بخواهید متنی را روی یک صفحه جستجو کنید باید از این میانبر استفاده نمایید. با فشار دادن کلید های کنترل و اف، یک جعبه جستجو بالا می آید. متن مورد نظرتان را در این جعبه تایپ کنید تا مرورگر آن را در صفحه فعلی پیدا کند. این میانبر ممکن است به جز مرورگر ها با سایر اپلیکیشن ها نیز کار کند. برای مثال مایکروسافت ورد و بقیه اپلیکیشن های ویرایش متن، به طور حتم از این میانبر پشتیبانی می کنند. می توانید همین الان در این صفحه نارنجی آن را امتحان کنید و دنبال کلمه نارنجی بگردید.

 Control + N یا Command + N روی مک

استفاده از این میانبر برای ساخت چیزی جدید کاربرد دارد. اگر این میانبر را در مرورگر وب فشار دهید، یک پنجره جدید باز خواهد شد. در نرم افزار های پردازش متن، ویرایش تصویر و... استفاده از این میانبر، یک پرونده جدید را ایجاد خواهد کرد.

Control + S یا Command + S روی مک

خوشبختانه این میانبر چندان غریبه نیست. با فشار دادن کلید های کنترل و اس، می توانید پرونده موجود را Save نمایید. اگر اولین بار باشد که پرونده خود را ذخیره می کنید؛ باید موقعیت ذخیره سازی آن روی هارد و همچنین نامش را در کارد محاوره ای باز شده، تعیین کنید. برای دومین بار دیگر خبری از کادر محاوره ای نخواهد بود و محتوای جدید جایگزین محتوای قبلی روی همان پرونده می شود.

Control + P یا Command + P روی مک

اگر می خواهید پرونده ای که ساخته اید را پرینت بگیرید، باید از این میانبر ها استفاده کنید. به محض فشار دادن این میانبر پنجره پرینت باز می شود. پرینتر خود را انتخاب کنید و هر زمان که آماده بودید روی دکمه پرینت کلیک کنید. پرونده شما پرینت خواهد شد. این میانبر تقریبا در هر اپلیکیشنی که از قابلیت پرینت پرونده پشتیبانی کند، کاربرد دارد.

Alt + F4 یا Command + Q روی مک

ترکیب این کلید ها اپلیکیشن موجود را به طور کامل می بندند. این میانبر در ویندوز، پنجره ای که انتخاب شده را می بندد. در مک هم همینطور. فقط نکته این که در مک، تشخیص این که دقیقا روی کدام اپلیکیشن فوکوس شده مشکل است. بنابر این همیشه به گوشه بالا – سمت چپ نگاه کنید و نام اپلیکیشن را ببینید تا مطمئن شوید که برنامه مورد نظر شما بسته خواهد شد.

کلید Enter یا کلید Return در مک

کلید اینتر برای هر کاری مفید است. معمولا وقتی ویندوز به شما پیام می دهد و شما باید Ok یا Cancel را انتخاب کنید؛ می توانید از کلید اینتر به جای کلیک کردن روی اوکی بهره ببرید. در ویندوز، کلیدی که دورش نوار رنگی کشیده شده یا دارد چشمک می زند، به طور پیش فرض روی اینتر فعال است. در مک کلیدی که آبی شده به Return عکس العمل نشان می دهد. اینتر همچنین می تواند برای خیلی کار های دیگر هم به کار رود. هنگامی که متنی را روی گوگل جستجو می کنید و...

حالا که با میانبر های پایه ویندوز و مک آشنا شدید، می توانید کار های خود را با سرعت بیشتر و دردسر کمتری انجام دهید. حالا اگر می خواهید استاد میانبر ها شده و نمونه های پیشرفته تر آن ها را بشناسید، این مطلب را از دست ندهید.